ایام آخر صفر پیام عاشورا را به دوش می کشد، عاشورا یعنی حکایت سوختن، یعنی درد داشتن، یعنی با سوختن، ساختن! یعنی معنای شمشیر ها و زخم ها! آری؛ آن زخم ها سوزش شمشیر نداشتند، بلکه از زهر، آگین شده بودند و چه زهر مقدسی و چه بی قیمت است، دل های بی زهر!! این زهر ها، پیامد دلسوزی بود، درد فهمی بود، درد دین داشتن بود! و حسین علیه السلام ، چون سوختن را می دانست، بدنش را پاره پاره کردند. و حال، پایان صفر است، داستان سه غریب، سه درد فهم،سه دلسوز، سه کشته زهر و سه شهید جهل! تا درد نداشته باشی قدم در میدان مبارزه نمی نهی! هیات محلی است که با بزرگداشت این اسوه ها و تشکر از فداکاری آنها، همین درس ها را مرور می کنیم. و همین دردها را به سینه می زنیم! و می آموزیم که آنانکه همدم بصیرت ، معرفت و معنویت صحیح بودند، صاحب چنین درد هایی بودند. هیات مرهم درد های ماست…!

با احترام

سید عزیز غفاری