بسمه تعالى
عزيز و ارجمند : سلام عليكم
اى راوى مثنوى عطش بار كربلا،زينب جان (س)
ارام تر،تو كه اينگونه با داغ فرود مى آيى،نبض خورشيد سقوط مي كند.
كاش راه امدنت از اين مسير ميسر نمي شد،تاداغ غريب غروب عاشورا را دوباره مويه كنى.
غافلهء اشك بيصدا تر،اماپرشتاب تر از اب فرات،نوحه ميخواند و بر روى گونه هايت دسته مي رود.
چهل روز بغض، هرروز درگلويت متولدشد و تو با آيه هاى صبر، انرا فرو نشانده اى .
اى الههء صبر واى عالمهء بى معلم،ارام باش و صداى التماس خاك را بنگر كه تاب به دل گرفتن اشكهايت را ندارد.
زينب جان (س) فاصله ما تا مضمون كلام تو (مارايت الا جميلا) بى نهايت است .
كمك مان كن
ارادتمند

سیدعزیزغفاری